Hondenliefde. Niet een woord dat ik snel in de mond zal nemen. Ik heb een hekel aan honden. Ze zijn agressief, ze stinken, ze blaffen… als ik een hond tegenkom ga ik er liever met een boog omheen. En honden merken dat. Als je onzeker bent, of bang, reageert een hond daar des te meer op. Reden voor mij om bij die beesten uit de buurt te blijven.
Dat is niet altijd zo geweest. Ik houd wel van dieren. Je hebt ook mensen die helemaal niet van dieren houden. Dieren zijn maar vies en hun omgeving moet smetteloos zijn. Soms denk ik dat deze mensen ook niet houden van het ‘dierlijke’ in zichzelf; eten en drinken, poepen en plassen, onwelriekende geurtjes… maar zo ben ik niet. Ik heb dan zelf ook een kat. Heerlijk, zo’n beestje. Een beetje eigenzinnig, maar soms ook een ‘little ball of fur’. Maar honden, nee bedankt. Honden zijn smerig; een kat likt zich tenminste nog schoon.
Mijn angst en afkeer van honden komt voort uit een jeugdtrauma, moet ik bekennen. De ouders van vriendjes van mij hadden ooit een hondje opgenomen dat vals was. Op een mooie zomerdag kwam ik de tuin binnen, en de eerste die mij verwelkomde was het hondje. Ik boog mij om het hondje te aaien, en *hap* deed het mormel, in mijn gezicht. Het volgende bewuste moment lag ik uit te bloeden in de gootsteen. De fysieke schade viel gelukkig mee, de geestelijke schade bleef achter. Sindsdien vertrouwde ik geen hond meer.
Tot onlangs een nieuw persoon in mijn leven kwam: Jouke. Jouke is een simpele jongen, hij heeft aan weinig genoeg. Hij kijkt je zielig aan tot je hem aandacht geeft. Stil genieten zal hij dan, terwijl zijn staart heen en weer kwispelt. In het begin was ik nog een beetje vreesachtig. Het was een groot beest, met een bek vol tanden. Maar inmiddels heeft Jouke mijn hart veroverd. Zijn simpele genoegens, zijn nieuwsgierigheid, zijn levenslust. Ik durf mezelf nog niet genezen te verklaren van de angst voor honden, en bij andere honden zal ik nog terughoudend zijn. Maar Jouke heeft wel bereikt dat genezing nu een optie is, en dat ik ooit met honden zal stoeien. Hondenliefde, wie had dat gedacht?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten